اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان معده

زمینه و هدف: به­دلیل مواجه بیماران سرطانی با مسائل وجودی، پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر اضطراب مرگ و امید به زندگی بیماران  مبتلا به سرطان معده است. روش بررسی: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع نیمه تجربی است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه­کننده به انجمن بیماری سرطان شهرستان تهران بودند. نمونه شامل 24 نفر از بیماران مبتلا به سرطان معده بود که به روش نمونه­گیری در­ دسترس انتخاب و به­صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. بعد از اجرای پیش­آزمون بر روی هر دو گروه، مداخله آزمایشی در طی 10 جلسه 5/1 ساعته به صورت یک جلسه در هر هفته به اجرا در آمد و پس از اتمام برنامه درمانی، پس­آزمون اجرا گردید. برای جمع آوری داده ها از مقیاس امید به زندگی میلر (MHS) و مقیاس اضطراب مرگ تمپلر(DAS) استفاده شد. از تحلیل کوواریانس برای تجزیه­و­تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته­ها: یافته ها نشان داد که نمرات پیش­آزمون اضطراب مرگ گروه آزمایش پس از آموزش معنادرمانی گروهی بصورت معناداری کاهش یافت(50/9 در برابـر50/5). همچنین یافته ها نشان دادند که، نمرات پیش­آزمون متغیر امید به زندگی گروه آزمایش نیز پس از دریافت آموزش معنادرمانی گروهی بصورت معناداری افزایش یافت(118 در برابـر 127). همچنین نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که معنادرمانی 58٪  بر اضطراب مرگ و 83٪ بر امید به زندگی گروه کنترل تاثیر داشته است(P<0/001). نتیجه­گیری: بنابر یافته­های این مطالعه، آموزش معنادرمانی گروهی بر کاهش اضطراب مرگ و بهبود امید به زندگی بیماران  مبتلا به سرطان معده  موثر است.